’s Ochtends de duofiets ophalen en op naar de Brink om onze stand op te zetten. Jammer genoeg had de wensambulance afgezegd dus stonden wij op een rare plek, maar daar wisten we zelf wel een oplossing voor: inschikken en een beetje opschuiven.
De eerste enthousiaste gast die langskwam was Ineke, ze straalde helemaal toen ze ons zag. Ze is zo blij met ons dat ze weer elke week op de duofiets mag en dat ze weer heerlijk kan fietsen (ze is slechtziend dus kan niet meer zelfstandig fietsen).
We kregen veel complimenten dat we al twee mooie duofietsen hadden .
Toen kwam Wim met de scootmobiel, hij kwam meteen bij ons en pakte mijn hand vast: “Oh Ine, wat ben ik blij met Fietsmaatjes Eibergen, die heeft mij uit een diep dal gehaald, zo fijn dat ik weer kan mee fietsen met Mattheu, we fietsen elke week!”
Wat heerlijk toch daar doen wij het voor om mensen weer blij te maken.